Potwory Wózkowe A w życiu rób tylko to co kochasz
Siedzę na puzzlach z świnką Peppą, depczę po wszędobylskich klockach, liczę okruszki na podłodze po naszych ulubionych, maślanych ciasteczkach, patrzę na czerwone policzka Majki i na jej ręce które coraz żywiej posługują się kredkami. Siedzę, uśmiecham się i napawam pełną nadziei myślą, że to błogie i pełne beztroski dzieciństwo tak szybko się nie skończy.
Pan Mietek
W każdym mieście jest taka szara dzielnica, strach przez nią przejść w dzień a co dopiero w nocy. Pełno tam tanich tynków na chodnikach a każdy kąt zawalony jest kolekcją butelek z pobliskiego monopolowego. W każdym mieście jest taka szara dzielnica, gdzie koty patrzą na ciebie jak na potencjalną ofiarę a psy traktowane są lepiej od ludzi. Gdzie kamienice zachwycają pięknem, ale tylko na zewnątrz, nawet z tymi napisami o niebieskich i trójkolorowych. Kto przejdzie obojętnie obok starych, czerwonych cegieł, obok szyldów pamiętających jeszcze czasy PRL?
Lęki
Wstaję z głową w chmurach. Bujam się. Uśmiecham się. Promienieję. Wchodzę do łazienki i mój optymizm nigdzie nie ucieka. Spoglądam w lustro i widzę siebie, widzę w końcu siebie a nie marną podróbkę kogoś. Widzę w odbiciu pełne wyobrażanie, które gdzieś kiedyś narysowałam sobie w głowie. Nie widzę już tej szarej myszy która boi się wystawić nos zza swoich czterech ścian. Widzę piękną, rozpromienioną kobietę, o jasnej cerze, z pięknym, niewymuszonym uśmiechem której jest dobrze z tym co ma.
Tak po prostu
Często sobie siedzę z dłońmi wciśniętymi między uda (od zawsze mam problem z zimnymi rękami) i ze sztywnymi słuchawkami w uszach. Zamykam powieki i próbuję się uśmiechać do siebie, do ścian, do biedronek na parapecie. Siedzę i nic mi się nie skleja, ani powieki, ani te dłonie, ani słowa piosenek. Ot, nagle wszystko staje się bezsensowne.
Jak piórko
Stoi przed tobą zupełnie naga, mimo że jej ciało zasłaniają rozciągnięte ubrania. Makijażu już nie ma, łzy w końcu pokazały jej bladą twarz, widać wszystkie piegi. Nie lubisz ich, wiem. Ale zastanawiam się co widzisz jak tak na nią patrzysz, prócz tych okropnych piegów oczywiście?
Interesowna
Uprzejmość. Taka cecha która zaraz kojarzy się z interesownością. Łał, ktoś jest miły, pewnie czegoś oczekuje, pewnie zaraz o coś poprosi. Tak. Jestem uprzejma, ale jak się okazało nie jestem uprzejma bez powodu. Są powody. Zalęgły się gdzieś w mojej podświadomości. Spryciule.
Ja mam dla kogo żyć, a ty?
Czasami budzę się z ogromnym bólem w klatce piersiowej, tętno mam wtedy znacznie przyspieszone, a twarz mokrą, nie wiem czy od potu czy od łez. Nie potrafię złapać tchu, chcę mi się wyć i krzyczeć i robić wszystko żeby kolejny raz tego nie przeżyć. Rozpadam się na milion kawałków, żeby później się posklejać, docenić i zadbać. O nas wszystkie zadbać.
Mała dziewczynka z kotami
Tak to już jest, że dziecko staje się oczkiem w głowie rodziców, babć, wujków, nawet zupełnie obojętnych mu ludzi. Pomarszczona kobieta podejdzie, o imię zapyta, płeć pomyli, zwróci śmiało matce uwagę, że czapka na głowie źle leży, "no przecież mu uszko wystaje!".
Poradzę sobie sama
Wszystko ma wpływ na nasze życie. Każde pierdnięcie rodzica oddziałuje na nasze zachowanie w przyszłości. Niestety. Relacje z mamą, relacje z tatą, nawet relacje z dziadkami, kształtują naszą osobowość. Moja osobowość jest mieszaniną słabości, nałogów, strachu i wielu wielu innych schematów przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Jestem bardziej świadoma, ale dalej bardzo pokręcona.
Kochasz siebie?
Od jakiegoś czasu pewien bardzo wartościowy ktoś powtarza mi do znudzenia jedno zdanie „jeśli sama siebie nie pokochasz, to nikt cię nie pokocha”. I często, rozkładając te słowa na czynniki pierwsze, zastanawiam się, jak mam pokochać samą siebie? Jak mam pokochać włosy, piegi, ciemne oczy? No dobra, to akurat łatwo pokochać. A co z wadami? Z krzywym zębem? Z nie takimi nogami, z długimi stopami? Dlaczego mam pokochać w sobie coś, czego nie lubię?
O autorce
Nie podchodzę do życia poważnie.
Nawet macierzyństwo nie zmusza mnie do tego zbyt często. Blog trochę inny niż wszystkie, bo nie o dziecku a o młodej mamie, która gdzieś między macierzyńskimi obowiązkami walczy o siebie i o swoje marzenia. Tak po prostu.
26.02.2015|
4