Potwory Wózkowe Interesowna
Uprzejmość. Taka cecha która zaraz kojarzy się z interesownością. Łał, ktoś jest miły, pewnie czegoś oczekuje, pewnie zaraz o coś poprosi. Tak. Jestem uprzejma, ale jak się okazało nie jestem uprzejma bez powodu. Są powody. Zalęgły się gdzieś w mojej podświadomości. Spryciule.
Ja mam dla kogo żyć, a ty?
Czasami budzę się z ogromnym bólem w klatce piersiowej, tętno mam wtedy znacznie przyspieszone, a twarz mokrą, nie wiem czy od potu czy od łez. Nie potrafię złapać tchu, chcę mi się wyć i krzyczeć i robić wszystko żeby kolejny raz tego nie przeżyć. Rozpadam się na milion kawałków, żeby później się posklejać, docenić i zadbać. O nas wszystkie zadbać.
Mała dziewczynka z kotami
Tak to już jest, że dziecko staje się oczkiem w głowie rodziców, babć, wujków, nawet zupełnie obojętnych mu ludzi. Pomarszczona kobieta podejdzie, o imię zapyta, płeć pomyli, zwróci śmiało matce uwagę, że czapka na głowie źle leży, "no przecież mu uszko wystaje!".
Poradzę sobie sama
Wszystko ma wpływ na nasze życie. Każde pierdnięcie rodzica oddziałuje na nasze zachowanie w przyszłości. Niestety. Relacje z mamą, relacje z tatą, nawet relacje z dziadkami, kształtują naszą osobowość. Moja osobowość jest mieszaniną słabości, nałogów, strachu i wielu wielu innych schematów przekazywanych z pokolenia na pokolenie. Jestem bardziej świadoma, ale dalej bardzo pokręcona.
Kochasz siebie?
Od jakiegoś czasu pewien bardzo wartościowy ktoś powtarza mi do znudzenia jedno zdanie „jeśli sama siebie nie pokochasz, to nikt cię nie pokocha”. I często, rozkładając te słowa na czynniki pierwsze, zastanawiam się, jak mam pokochać samą siebie? Jak mam pokochać włosy, piegi, ciemne oczy? No dobra, to akurat łatwo pokochać. A co z wadami? Z krzywym zębem? Z nie takimi nogami, z długimi stopami? Dlaczego mam pokochać w sobie coś, czego nie lubię?
Nowy Rok i wciąż te same możliwości
Każdego roku o tej samej porze, patrząc na biały puch za oknem, grzejąc swoje stopy pod wełnianym kocem i delektując się aromatyczną kawą z cynamonem, podsumowujemy mijający rok. Co styczeń (dobrowolnie!) narzucamy sobie zobowiązania które i tak, w obliczu nadprogramowych wyzwań, zapominamy spełnić.
Trzy lata
Dzięki Tobie słowo „mama” stało się najpiękniejszym słowem na świecie. Teraz nie myślę o jutrze. O tym co będzie za dwa lata. Dzisiaj mówię Ci, że jestem. Że jesteśmy razem. I że będziemy już zawsze.
Dokąd biegnę
Biegła. Nie oglądała się za siebie. Nie widziała nic, nawet celu. Nie zważała na ludzi, nie bała się że może ich przewrócić, albo że zostanie przez nich zdeptana. Biegła. A ja nie rozumiałam dlaczego uciekała.
Jak walczyć z rakiem?
Nie przywiązywanie uwagi do tego co jedzą dzieci to zmora naszych czasów. Dodajmy do tego jedzenie przed telewizorem, brak ruchu, bierne palenie. Coraz większa liczba dzieci przejmuje takie niezdrowe nawyki i powiela je w przyszłości, nie mając świadomości jak bardzo wpływają one na nasze zdrowie.
Jesteś moją rewolucją
Nie chciałam tak młodo zacząć macierzyństwa, wiesz? W ogóle nie chciałam mieć dzieci. Nigdy, nigdy, nigdy. Byłam ostatnią dziewczyną, która mogła być kojarzona z niemowlakiem. Dlatego tak trudno było mi się pogodzić z myślą, że (jak wtedy myślałam) zmarnuję sobie życie przez głupiego bachora. Byłam świeżo po maturze. Miałam plany, marzenia. Studia dziennikarskie. Miałam zostać kimś znanym, kimś wyjątkowym. Miałam mieć cudowne życie. Bez trosk, bez wiecznych zobowiązań.
O autorce
Nie podchodzę do życia poważnie.
Nawet macierzyństwo nie zmusza mnie do tego zbyt często. Blog trochę inny niż wszystkie, bo nie o dziecku a o młodej mamie, która gdzieś między macierzyńskimi obowiązkami walczy o siebie i o swoje marzenia. Tak po prostu.
22.01.2015|
11